The Bitterly Silent Nights I Hate

The Bitterly Silent Nights I Hate, 2021
7-channel film installation, color, sound
Duration 20 minutes 50 seconds
Thailand Biennale, Korat 2021 commission

The Bitterly Silent Nights I Hate is a 7-channel video site-specific installation by Yang Fudong, a Chinese artist. Yang is well-known for his masterful unscripted filming, which leave gestures of painting. He is also known for a multi-screen installation that renders a cinematic atmosphere rather than a lineage narrative. The Bitterly Silent Nights I Hate is the first work Yang shot from a distance with the help of Thai film crew. The work is inspired by Pachit-Orapim a local folktale that not only tells the romance of two lovers but signified the origin of the name Phimai. The footage from Phimai is projected onto the cityscape of Shanghai, creating another layer to the story with different scenery. Using an auditorium of Phimai National Museum as an exhibition space, Yang made structures from local materials to display the alienated images, creating a poetic, yet eerie atmosphere. Reading the work from layer to layer, Yang’s non-linear storytelling brings the audience to different periods and places; from ancient to modern; and from Korat to Shanghai. The images remind the audiences that they are in Phimai, yet why is it so strange?  Is it a dream? Perhaps, it is a reincarnation?

Production supported by Mr.Panuwat Sirikan; Department of Multimedia Technology, Faculty of Art and Industrial Design Rajamangala University of Technology Isan

ราตรีสงัดอันขมขื่นสุดชิงชัง

ราตรีสงัดอันขมขื่นสุดชิงชัง, 2564
ภาพยนตร์จัดวาง 7 จอภาพ, สี, เสียง
ความยาว 20.50 นาที
ไทยแลนด์เบียนนาเล่ โคราช 2021 คอมมิชชัน

ราตรีสงัดอันขมขื่นสุดชิงชัง เป็นงานวิดีโอจัดวางเฉพาะพื้นที่ 7 จอภาพ ของศิลปินจีน หยาง ฟูตง หยางเป็นศิลปินที่ถนัดการถ่ายภาพยนตร์แบบไร้บทซึ่งทำให้ผลงานออกมาเหมือนกับการวาดภาพ และนิยมจัดแสดงผลงานผ่านหลายจอเพื่อสร้างบรรยากาศคล้ายภาพยนตร์มากกว่าการเล่าเรื่องเป็นเส้นตรง ราตรีสงัดอันขมขื่นสุดชิงชัง เป็นผลงานที่หยางถ่ายนอกสถานที่โดยอาศัยความช่วยเหลือจากทีมงานในไทย ผลงานนี้ได้รับแรงบันดาลมาจากตำนานพื้นบ้านเรื่อง ท้าวปาจิต-อรพิม และความรักของทั้งสองที่เป็นจุดกำเนิดของชื่ออำเภอพิมาย ฟุตเทจที่ถ่ายทำจากอำเภอพิมายจะฉายลงบนพื้นที่เมืองเซี่ยงไฮ้ สร้างมิติให้กับเรื่องราวจากต่างบริบท หยางสร้างวางโครงสร้างจากวัสดุในท้องถิ่นในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพิมายเพื่อแสดงถึงภาพที่แปลกถิ่น ถึงจะงามเหมือนบทกวีแต่ก็มีบรรยากาศที่ประหลาดผิดทาง เมื่ออ่านจากหลายมิติการเล่าเรื่องที่ไม่เป็นเส้นตรงของหยางจึงดึงให้ผู้ชมไปสู่ต่างที่และต่างเวลา จากอดีตถึงปัจจุบัน จากโคราชถึงเซี่ยงไฮ้ ภาพเหล่านี้เตือนและย้ำให้ผู้ชมตั้งคำถามว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน? อยู่พิมายแต่ทำไมถึงรู้สึกต่างออกไป? หรือนี่ฝัน? หรือฉันตายแล้วเกิดใหม่ ?

สนับสนุนการผลิตผลงาน โดย นายภาณุวัฒน์ ศิริกัน สาขาวิชาเทคโนโลยีมัลติมีเดีย คณะศิลปกรรมและออกแบบอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน